Luke 2 in Marathi
1 त्या दिवसात कैसर आगुस्तची आज्ञा झाली की, रोमन साम्राज्यातील सर्व लोकांच्या नावांची नोंद झालीच पाहिजे.
2 ही पहिली नांवनोंदणी होती जेव्हा क्वीरीनिय हा सिरिया प्रांताचा राज्यपाल होता.
3 प्रत्येक जण नांवनोंदणी करण्यासाठी आपापल्या गांवी गेले.
4 मग योसेफसुध्दा गालीलातील नासरेथ गांवाहून यहूदीयातील दाविदाच्या बेथलेहेम या गावी गेला. कारण तो दाविदाच्या घराण्यातील व कुळातील होता.
5 व नांवनिशी लिहून देण्यासाठी, जीच्याशी त्याची मागणी झालेली होती त्या गरोदर मरीयला त्याने बरोबर नेले.
6 आणि असे झाले, ते तेथे असताच तिचे प्रसूतीचे दिवस पूर्ण होऊन,
7 तिने तिच्या पहिल्या मुलाला जन्म दिला, आणि तिने त्याला फडक्यामध्ये गुंडाळले व गव्हाणींत ठेवले, कारण धर्मशाळेत उतरण्यासाठी त्यांना जागा मिळाली नाही.
8 त्याच भागांत, मेंढपाळ रात्रीच्या वेळी रानांत राहून आपले कळप राखीत होते.
9 अचानक, देवाचा एक दूत त्यांच्या समोर प्रकट झाला व प्रभूचे तेज त्यांच्याभोवती पसरले आणि ते खुप भ्याले.
10 देवदूत त्यांना म्हणाला भिऊ नका, जो मोठा आनंद सर्व लोकांना होणार आहे, त्याचे शुभवर्तमान मी तुम्हास सांगतो.
11 आज तुमच्या साठी दावीदाच्या नगरात तारणारा जन्मला आहे ! तो ख्रिस्त प्रभू आहे.
12 तुमच्यासाठी ही खूण असेल की, बालक बाळंत्याने गुंडाळून गव्हाणीत निजवलेले तुम्हास आढळेल.
13 मग एकाएकी आकाशातल्या सैन्यांचा समुदाय त्या देवदूता जवळ आला आणि देवदूत देवाची स्तुती करत म्हणाले,
14 परम उंचामध्ये देवाला गौरव आणि पृथ्वीवर ज्या माणसांसंबंधी तो संतुष्ट आहे त्यांच्यामध्ये शांती.
15 मग असे झाले की देवदूत त्यांच्या पासून स्वर्गास गेले, तेव्हा मेंढपाळ एकमेकांना म्हणाले, चला, आपण बेथलेहेमापर्यंत जाऊ, आणि घडलेली ही जी गोष्ट देवाने आम्हाला कळविली ती बघू या.
16 तेव्हा ते घाईघाईने गेले आणि त्यांना मरीया, योसेफ व गव्हाणीत ठेवलेले बाळ ही त्यांना दिसले.
17 जेव्हा मेंढपाळांनी त्याला पाहिले तेव्हा त्या बाळाविषयी जे सांगितले होते ते त्यांनी सर्वांना जाहीर केले.
18 मग एेकणारे सर्व जन त्या मेंढपाळांनी सांगितलेल्या गोष्टीवरून आश्चर्य चकित झाले.
19 परंतु मरीयेने ह्या सर्व गोष्टींचे मनन करून त्या आपल्या अंतःकरणात ठेविल्या.
20 नंतर ते मेंढपाळ त्यांना सांगण्यात आले होते त्याप्रमाणे त्या सर्व गोष्टी एेकूण व पाहून देवाचे गौरव व स्तुती करीत माघारी गेले.
21 आठवा दिवस म्हणजे सुंतेचा दिवस आल्यावर त्याचे नाव येशू ठेवण्यात आले. हे तो उदरात संभवण्यापूर्वीच देवदूताने ठेविले होते.
22 पुढे मोशेच्या नियमशास्राप्रमाणे त्यांचे ''शुध्दीकरणाचे दिवस भरल्यावर ते त्याला वर यरूशलेमेस घेउन आले. ते अशासाठी की, त्याचे प्रभूला समर्पण करावे.
23 म्हणजे प्रत्येक प्रथम जन्मलेला नर प्रभूसाठी पवित्र म्हटला जावा असे जे प्रभूच्या नियमशास्रात लिहिले आहे त्याप्रमाणे करावे.
24 आणि प्रभूच्या नियमशास्रात सांगितल्याप्रमाणें होल्यांचा जोडा किंवा कबुतरांची दोन पिलें यांचा यज्ञ अर्पावा, म्हणून त्यांनी त्याला तेथे आणले.
25 तेव्हा पाहा, यरूशलेमेत शिमोन नांवाचा कोणी एक मनुष्य होता. तो मनुष्य नीतिमान व भक्तिमान होता. तो इस्राएलाच्या सांत्वनाची वाट पाहत होता आणि पवित्र आत्मा त्याच्यावर होता.
26 आणि प्रभूच्या ख्रिस्ताला पाहिल्याशिवाय तू मरणार नाही असे पवित्र आत्म्याने त्याला प्रकट केले होते.
27 आणि तो आत्म्यांत असता मंदिरांत आला आणि जेव्हा आईवडिलांनी येशू बाळाला, त्याच्याविषयी नियमशास्त्राच्या रीतीप्रमाणे करण्याकरीता, आत आणले,
28 तेव्हा शिमोनाने येशूला आपल्या हातात घेतले, आणि त्याने देवाचा धन्यवाद केला आणि म्हटले,
29 हे प्रभू, आता तू आपल्या वचनाप्रमाणे, आपल्या दासाला शांतीने जाऊ देत आहेस.
30 कारण माझ्या डोळ्यांनी तुझे तारण पाहिले आहे,
31 ते तू सर्व राष्ट्रांतील लोकांच्या समक्ष तयार केले.''
32 ते परराष्ट्रीयांस प्रगटीकरण होण्यासाठी उजेड व तुझ्या 'इस्राएल' लोकांचें वैभव असे आहे.
33 त्याच्याविषयीं सांगितलेल्या गोष्टींमुळे त्याचे आईवडील आश्चर्यचकित झाले.
34 आणि शिमोनाने त्यांना आशीर्वाद दिला, व त्याची आई मरीया हिला म्हटले, पाहा, इस्राएलातील अनेकांचे पडणे व पुन्हा उठणे यांसाठी आणि ज्याविरूध्द बोलतील अशा चिन्हासाठी ठेवलेला आहे.
35 ह्यासाठी की, पुष्कळ लोकांच्या अंतकरणातील विचार उघडकीस यावे आणि तुझ्या स्वतःच्याही जिवांतून तलवार भोसकून जाईल.
36 तेथे हन्ना नावाची एक संदेष्ट्री होती. ती अशेर वंशातील फनूएलाची मुलगी असून ती फार वृध्द झाली होती. ती लग्नानंतर आपल्या पतीसमवेत सात वर्षे राहिली.
37 ती चौऱ्याऐंशी वर्षांची विधवा होती व मंदिर सोडून न जाता उपास व प्रार्थना करून ती रात्रंदिवस निरंतर उपासना करीत असे.
38 तिने त्याचवेळी जवळ येऊन देवाचे आभार मानिले. जे यरुशलेमेच्या सुटकेविषयी वाट पाहत होते त्या सर्वांना तिने त्याच्याविषयी सांगितले.
39 जेव्हा त्यांनी प्रभूच्या नियमशास्त्राप्रमाणे सर्व काही पूर्ण केल्यावर, ते गालीलातील आपले गाव नासरेथ येथे परत गेले.
40 बालक मोठा होत गेला आणि बलवान झाला, व ज्ञानातही वाढत गेला,आणि देवाची कृपा त्याच्यावर होती.
41 प्रत्येक वर्षी त्याचे आईवडील वल्हांडण सणासाठी यरुशलेमाला जात.
42 जेव्हा तो बारा वर्षांचा झाला, ते सणाच्या रीती प्रमाणे वर यरूशलेमेस गेले.
43 मग सणाचे पूर्ण दिवस तेथे घालविल्या नंतर ते घराकडे परत येण्यास निघाले. परंतु येशू (मुलगा) मात्र यरुशलेमेतच मागे राहिला, आणि हे त्याच्या आईवडिलांना माहीत नव्हते.
44 तो बरोबर प्रवास करणाऱ्या घोळक्या सोबत असेल असे समजून ते एक दिवसाची वाट चालून गेले. नंतर त्यांनी नातलग व मित्रांमध्ये त्याचा शोध घेण्यास सुरुवात केली.
45 जेव्हा तो त्यांना सापडला नाही, ते यरूशलेमेस परत आले आणि तेथे त्यांनी त्याचा शोध घेतला.
46 असे घडले की, तीन दिवसानंतर तो त्यांना मंदिरात सापडला, तो शिक्षकांमध्ये बसून त्यांचे ऐकत होता व त्यांना प्रश्न विचारीत होता.
47 ज्यांनी त्याचे ऐकले ते सर्व त्याच्या समजबुध्दीमुळे आणि उत्तरांमुळे चकित झाले.
48 जेव्हा त्यांनी त्याला पाहिले तेव्हा ते चकित झाले. त्याच्यी आई त्याला म्हणाली, मुला, तू आमच्याबरोबर असे का वागलास? ऐक, तुझा बाप व मी कष्टी होऊन तुझा शोध करीत आलो.
49 येशू त्यांना म्हणाला, तुम्ही माझा शोध का करीत होता ?मी माझ्या पित्याच्या घरात असावे, हे तुम्हाला माहीत नव्हते काय?”
50 परंतु तो जे शब्द त्यांच्याशी बोलला ते त्यांना समजले नाही.
51 मग तो त्यांच्याबरोबर नासरेथास गेला. आणि तो त्यांच्या आज्ञेत राहिला. त्याच्या आईने या सर्व गोष्टी आपल्या अंत:करणात जपून ठेवल्या.
52 येशू ज्ञानाने आणि शरीराने देवाच्या आणि मनुष्यांच्या कृपेत वाढला.