Luke 18 in Marathi

1 निराश न होता नेहमी प्रार्थना कशी करावी हे शिष्यांनी शिकावे म्हणून त्याने त्यांना एक दाखला सांगितला.

2 तो म्हणाला, 'एका नगरात एक न्यायाधीश होता. तो देवाला भीत नसे व लोकांचीही भीड धरीत नसे.

3 त्या नगरात एक विधवा होती. ती नेहमी येऊन न्यायधिशाला म्हणत असे, “माझ्या विरोधकांविरुध्द माझा न्याय करा!’

4 त्याची इच्छा काही काळ नव्हती पण शेवटी तो मनात म्हणाला,' मी जरी देवाला भीत नाही व लोकांना मान देत नाही,

5 तरी ही विधवा मला त्रास देते म्हणून मी तिचा न्याय करीन, नाहीतर ती नेहमी येऊन मला अगदी सतावून सोडेल.'

6 मग प्रभू म्हणाला,'लक्ष्य द्या अनीतिमान न्यायाधीश काय म्हणाला.'

7 आणि मग जे देवाचे निवडलेले लोक दिवसरात्र त्याचा धावा करतात त्यांचा तो न्याय करणार नाही काय? तो त्यांना मदत करण्यास वेळ लावील का?

8 मी तुम्हाला सांगतो, तो त्यांचा न्याय लवकर करील, तरी ही जेव्हा मनुष्याचा पुत्र येईल, तेव्हा त्याला पृथ्वीवर विश्वास आढळेल काय?.

9 आपण धार्मिक आहोत असा जे कित्येक स्वतःविषयी भरवसा धरून इतर सर्वांस तुच्छ मानीत होते त्यांनाही त्याने दाखला सांगितला, तो असा

10 दोन जण प्रार्थना करण्यास वर मंदिरात गेले. एक परूशी होता आणि दुसरा जकातदार होता.

11 परूशी उभा राहिला आणि त्याने अशी प्रार्थना केली, 'हे देवा, मी तुझे उपकार मानतो कारण, मी इतर लोकांसारखा म्हणजे चोर, फसविणारा, व्यभिचारी व या जकातदारासारखा नाही.

12 उलट मी आठवड्यातून दोनदा उपास करतो आणि माझ्या सर्व उत्त्पन्नाचा दहावा भाग देतो.’

13 “परंतु जकातदार दूर अंतरावर उभा राहून वर स्वर्गाकडे दृष्टी लावण्यास देखील न धजता आपला ऊर बडवत म्हणाला, 'हे देवा मज पाप्यावर दया कर.'

14 मी तुम्हाला सांगतो हा मनुष्य त्या दुसऱ्या मनुष्यापेक्षा अधीक चांगला ठरुन घरी गेला. कारण जो कोणी स्वतःला उंच करतो त्याला कमी केले जाईल आणि जो कोणी स्वतःला कमी करतो त्याला उंच केले जाईल.”

15 आणि लोक आपल्या मुलांनाही त्याच्याकडे स्पर्श करण्यास आणत असता, हे शिष्यांनी पहिल्यावर त्यांनी लोकांना धमकावले.

16 पण येशू बालकांना स्वतःकडे बोलवून म्हणाला, “बालकांना माझ्याकडे येऊ द्या. त्यांना अडवू नका. कारण देवाचे राज्य त्यांच्यासारख्यांचेच आहे.

17 मी तुम्हाला खचित सांगतो, जो कोणी बालकाप्रमाणे देवाच्या राज्याचा स्वीकार करणार नाही, त्याचा स्वर्गात प्रवेश होऊ शकणार नाही.”

18 एका यहूदी अधिकाऱ्याने त्याला विचारले, “उत्तम गुरुजी, सर्वकाळचे जीवन मिळविण्यासाठी मी काय करू?”

19 येशू त्याला म्हणाला, “मला उत्तम का म्हणतोस? देवाशिवाय कोणीही उत्तम नाही.

20 “तुला आज्ञा माहीत आहेत “व्यभिचार करू नको, खून करू नको, चोरी करू नको, खोटी साक्ष देऊ नको, तुझ्या आईवडिलांचा मान राख.’

21 तो अधिकारी म्हणाला, “या सर्व आज्ञा मी माझ्या तरुणपणासून पाळल्या आहेत.”

22 जेव्हा येशूने हे ऐकले, तेव्हा तो त्याला म्हणाला, “तुझ्यामध्ये अजून एका गोष्टीची कमी आहे. तुझ्याजवळचे सर्व काही विकून ते गरिबांना वाट, म्हणजे स्वर्गात तुला धन मिळेल. मग ये. माझ्या मागे चल.”

23 पण जेव्हा त्या अधिकाऱ्याने हे ऐकले तेव्हा तो फार दु:खी झाला, कारण तो फार श्रीमंत होता.

24 तो दु:खी झाला आहे हे जेव्हा येशूने पाहिले तेव्हा तो लाेकांना म्हणाला, “ज्यांच्याजवळ धन आहे, त्या लोकांचा देवाच्या राज्यात प्रवेश होणे किती कठीण आहे!

25 'होय, श्रीमंत मनुष्याचे देवाच्या राज्यात प्रवेश करणे यापेक्षा उंटाने सुईच्या नाकातून जाणे सोपे आहे.'

26 नंतर ज्या लोकांनी हे ऐकले, ते म्हणाले, 'तर मग कोणाचे तारण होईल?'

27 'ज्या गोष्टी माणसांना अशक्य आहेत त्या देवाला शक्य आहेत'

28 मग पेत्र म्हणाला, 'बघा, आमच्याकडे जे होते, ते सर्व टाकून आम्ही तुमच्यामागे आलो आहोत.'

29 येशूने त्यांना म्हटले, ' मी तुम्हाला खचित सांगतो, देवाच्या राज्याकरता ज्याने आपले घर, बायको, भाऊ, आईबाप किंवा मुलेबाळ सोडली

30 त्यांना ह्या काळी पुष्कळ पटीने, व येणाऱ्या युगात सार्वकालिक जीवन मिळणार नाही असा कोणी नाही'

31 येशूने निवडलेल्या बाराजणांना बाजूला घेतले आणि त्यांना म्हणाला, 'ऐका! आपण वर यरुशलेमात जात आहोत आणि सदेष्टयांनी मनुष्याच्या पुत्राविषयी जे काही लिहिले होते ते सर्व पूर्ण होईल.

32 म्हणजे त्याला परराष्ट्रीयांच्या स्वाधीन करतील , त्याची थट्टा होईल, त्याची निंदा करतील, त्याच्यावर थुंकतील

33 त्याला फटके मारतील,त्याचा जीव घेतील आणि तो तिसऱ्या दिवशी पुन्हा उठेल.

34 त्याने म्हटलेले काहीच शिष्यांना समजले नाही. कारण हे वचन त्यांच्यापासून लपवून ठेवण्यात आले होते. आणि तो कोणत्या गोष्टी विषयी बोलत आहे हे त्यांना माहीत नव्हते.

35 येशू यरीहोजवळ येत असतांना एक आंधळा रस्त्यावर बसून भीक मागत होता.

36 जेव्हा त्या आंधळ्या मनुष्याने जवळून जाणाऱ्या लोकांचा आवाज ऐकला तेव्हा त्याने विचारले, ही कशाची गडबड चालली आहे.

37 लोकांनी त्याला सांगितले, “नासरेथकर येशू जवळून जात आहे.”

38 तो ओरडून म्हणाला, “अहो येशू, दाविदाचे पुत्र माझ्यावर दया करा !”

39 जे पुढे चालले होते त्यांनी त्याला शांत राहण्यास सांगितले. पण तो अजून मोठ्याने ओरडून म्हणाला, “दाविदाचे पुत्र माझ्यावर दया करा!”

40 येशू थांबला, आणि त्याने आंधळ्याला स्वतःकडे आणण्याची आज्ञा केली, तो आंधळा जवळ आल्यावर येशूने त्याला विचारले,

41 “मी तुझ्यासाठी काय करावे म्हणून तुझी इच्छा आहे ? तो म्हणाला प्रभो मला पुन्हा दृष्टी यावी.''

42 येशू त्याला म्हणाला, “तुला दृष्टी येवो, तुझ्या विश्वासाने तुला चांगले केले आहे.'

43 ताबडतोब त्याला दिसू लागले आणि तो देवाचे गौरव करीत येशूच्या मागे गेला. सर्व लोकांनी हे पाहिले आणि देवाची स्तुती केली.