Luke 10 in Marathi

1 ह्यानंतर प्रभूने आणखी सत्तर जणांस नेमून ज्या ज्या नगरांत व ज्या ज्या ठिकाणी तो स्वतः: जाणार होता तेथे दोघे दोघे असे त्यांना आपल्या पुढे पाठवले.

2 तो त्यांना म्हणाला, पीक फार आहे परंतु कामकरी थोडके आहेत, यास्तव पिकाच्या प्रभूने आपल्या पिकांत कामकरी पाठवावे म्हणून तुम्ही त्याची प्रार्थना करा.''

3 जा; पाहा, लांडग्यांच्या मध्ये जसे कोंकरांस पाठवावे तसे मी तुम्हास पाठवतो.

4 पिशवी किंवा झोळी किंवा वाहणा घेऊ नका; व वाटेने कोणाला सलाम करू नका.

5 तुम्ही ज्या कोणत्याही घरात जाल तेथे पहिल्याने, या घराला शांती असो, असे म्हणा.

6 जर तेथे कोणी शांतिप्रिय माणूस असला तुमची शांती त्याच्यावर राहील; पण तो नसला तर ती तुमच्याकडे परत येईल.

7 तुम्ही त्याच घरात राहून ते देतील ते खातपीत जा; कारण कामकरी आपल्या मजुरीस योग्य आहे; घरोघरी फिरूं नका.

8 आणि तुम्ही ज्या कोणत्याही नगरांत जाल आणि ते तुम्हाला स्वीकारतील, त्यांत ते जे तुमच्यापुढे वाढतील ते खा,

9 आणि त्यांत जे दुखणाईत असतील त्यांना बरे करा, व त्यांना सांगा की, देवाचे राज्य तुमच्याजवळ आले आहे.

10 परंतु तुम्ही ज्या कोणत्याही नगरांत जाल आणि ते तुमचे स्वागत नाही केले तर रस्त्यांवर बाहेर जाऊन असे म्हणा,

11 तुमच्या नगराची धूळ आमच्या पायांला लागली ती देखील आम्ही तुमच्याविरुध्द झाडून टाकतो; तरी हे जाणा की देवाचे राज्य जवळ आले आहे.

12 मी तुम्हाला सांगतो की त्या दिवशी सदोमाला त्या नगरापेक्षां अधिक सोपे जाईल.

13 हे खोराजीना,तुला हायहाय! हे बेथसैदा, तुला हायहाय! कारण तुमच्यामध्ये जीं सामर्थ्याची कृत्ये होत आहेत ती जर सोर व सीदोन यांच्यामध्ये झाली असती तर त्यांनी मागेंच गोणताट अंगावर घेऊन व राखेंत बसून पश्चाताप केला असता.

14 ह्यामूळे न्यायकाळी सोर व सीदोन यांना अधिक सोपे जाईल.

15 हे कफर्णहूमा, तू आकाशापर्यंत उंचावला जाशील काय? तू नरकापर्यंत उतरशील.

16 जो शिष्यांचे ऐकतो तो माझे ऐकतो आणि जो शिष्यांना नाकारतो तो मला नाकारतो. आणि जो मला नाकारतो तो ज्याने मला पाठवले त्याला नाकारतो.”

17 ते सत्तर लोक आनंदाने परतले आणि म्हणाले, प्रभू, तुझ्या नावाने भुतेसुध्दा आम्हाला वश होतात!”

18 तेव्हा तो त्यांना म्हणाला, मी सैतानाला आकाशातून विजेसारखे पडताना पाहिले!

19 पाहा, मी तुम्हाला साप आणि विंचू यांना तुडविण्याचा व शत्रूच्या सर्व सामर्थ्यावर अधिकार दिला आहे. आणि कशानेच तुम्हाला अपाय होणार नाही.

20 तथापि तुम्हाला भुते वश होतात याचा आनंद मानू नका तर तुमची नावे जीवनाच्या पुस्तकात लिहिली आहेत याचा आनंद माना.”

21 त्या क्षणी तो पवित्र आत्म्यात आनंदीत झाला, आणि म्हणाला, “हे पित्या, स्वर्गाच्या आणि पृथ्वीच्या प्रभू मी तुझी स्तुती करतो, कारण तू या गोष्टी ज्ञानी आणि बुध्दीमान लोकांपासून लपवून ठेवून त्या लहान बाळकांस प्रकट केल्या आहेस. होय, पित्या कारण तुला जे बरे वाटले ते तू केलेस.

22 “माइया पित्याने सर्व गोष्टी माझ्यासाठी दिल्या होत्या. आणि पुत्र कोण आहे हे पित्याशिवाय कोणालाच ठाऊक नाही. आणि पुत्राशिवाय कोणालाही पिता कोण आहे हे माहीत नाही व ज्या कोणाला ते प्रकट करण्याची पुत्राची इच्छा असेल त्यालाच फक्त माहीत आहे.

23 आणि शिष्यांकडे वळून तो एकांतात बोलला, “तुम्ही जे पाहता ते पाहणारे डोळे धन्य.

24 मी तुम्हास सांगतो, अनेक राजांनी व संदेष्ट्यांनी तुम्ही जे पाहता ते पाहण्याची इच्छा बाळगली, परंतु त्यांनी ते पाहिले नाही आणि तुम्ही जे ऐकता ते ऐकण्याची इच्छा बाळगली, परंतु त्यांनी ते ऐकले नाही.

25 नंतर एक नियमशास्त्राचा शिक्षक उभा राहिला आणि त्याने येशूची परीक्षा पाहण्याचा प्रयत्न केला, तो म्हणाला, “गुरुजी, अनंतकाळचे जीवन मिळण्यासाठी मी काय केले पाहीजे?

26 तेव्हा येशू त्याला म्हणाला, “नियमशास्त्रात काय लिहिले आहे? तू त्यांत काय वाचतोस?”

27 तो म्हणाला, तू तुझा देव प्रभू याच्यावर पूर्ण अंत:करणाने, पूर्ण आत्म्याने, पूर्ण शक्तिने प्रीती कर. व स्वतः:वर जशी प्रीती करतोस तशी तू आपल्या शेजाऱ्यावरही प्रीती कर.

28 तेव्हा येशू त्याला म्हणाला, तू बरोबर उत्तर दिलेस, हेच कर म्हणजे तू जगशील.

29 पण आपण योग्य प्रश्न विचारला आहे हे इतरांना दाखवून देण्यासाठी त्याने येशूला विचारले, “मग माझा शेजारी कोण?”

30 येशूने उत्तर दिले, “एक मनुष्य यरुशलेमाहून यरीहोस निघाला होता. आणि तो लुटारुंच्या हाती सापडला. त्यांनी त्याचे कपडे काढून घेऊन त्याला मारले व त्याला अर्धमेला टाकून ते निघून गेले.

31 तेव्हा त्याचवेळी एक याजक त्या रस्त्याने जात होता. याजकाने त्याला पाहिले, पण तो रस्त्याच्या दुसऱ्या बाजूने निघून गेला.

32 त्याच रस्त्याने एक लेवी त्या ठिकाणी आला. लेव्याने त्याला पाहिले व तो सुध्दा रस्त्याच्या दुसऱ्या बाजूने निघून गेला.

33 मग एक शोमरोनी त्याच रस्त्याने प्रवास करीत असता तो होता तेथे आला त्या मनुष्याला पाहून त्याला त्याचा कळवळा आला

34 तो त्याच्याजवळ आला त्याच्या जखमांवर तेल व द्राक्षारस ओतून त्या बांधल्या आणि त्याला आपल्या गाढवावर बसवून त्याला उतारशाळेत आणले, व त्याची देखभाल केली.

35 दुसऱ्या दिवशी त्याने दोन दीनार। (सुमारे वीस रुपये) काढले आणि उतारशाळेच्या मालकाला दिले व म्हणाला, याची चांगली देखभाल कर म्हणजे यापेक्षा जे तू अधिक खर्च करशील ते मी परत आल्यावर तुला देईन.”‘

36 लुटारुंच्या तावडीत जो मनुष्य सापडला होता, त्याचा त्या तिघांपैकी कोण खरा शेजारी होता असे तुला वाटते?”

37 तो नियमशास्त्राचा शिक्षक म्हणाला, “ ज्याने त्याच्यावर दया केली तो.” तेव्हा येशू त्याला म्हणाला, “जा आणि तूंही तसेच कर.”

38 मग येशू आणि त्याचे शिष्य त्याच्या मार्गाने जात असता, तो एका गावात आला. तेथे मार्था नावाच्या स्त्रीने त्याचे स्वागत करून आदरातिथ्य केले.

39 तिला मरीया नावाची एक बहीण होती, ती प्रभूच्या पायाजवळ बसली व तो काय बोलतो हे ऐकत राहिली.

40 पण मार्थेची अति कामामुळे तारांबळ झाली. ती येशूकडे आली आणि म्हणाली, “प्रभू, माझ्या बहिणीने सर्व काम माइयावर टाकले याची तुला काळजी नाही काय? तेव्हा मला मदत करायला तिला सांग.”

41 प्रभूने उत्तर दिले, मार्था, मार्था, तू पुष्कळ गोष्टीविषयी दगदग करतेस.

42 पण एक गोष्ट आवश्यक आहे. हे मी सांगतो कारण मरीयेने तिच्यासाठी चांगला वाटा निवडला आहे. तो तिच्यापासून काढून घेतला जाणार नाही.”